-
1 urazić
глаг.• обидеть• обижать• оскорблять• ушибить* * *ura|zić\urazićżę, \urazićżony сов. 1. ушибить; задеть (больное место); разбередить (рану);2. перен. обидеть, задеть; \urazić czyjąś ambicję задеть чьё-л. самолюбие+2. dotknąć, obrazić
* * *urażę, urażony сов.1) ушиби́ть; заде́ть ( больное место); разбереди́ть ( рану)2) перен. оби́деть, заде́тьurazić czyjąś ambicję — заде́ть чьё-л. самолю́бие
Syn:
См. также в других словарях:
urazić — dk VIa, urażę, urazićzisz, uraź, urazićził, urażony urażać ndk I, urazićam, urazićasz, urazićają, urazićaj, urazićał, urazićany 1. «dotknąć, uderzyć w bolące miejsce; podrażnić wrażliwe miejsce; skaleczyć, zranić o coś» Urazić kogoś w nogę.… … Słownik języka polskiego
ambicja — ż I, DCMs. ambicjacji; lm D. ambicjacji (ambicjacyj) 1. «poczucie godności osobistej; honor, duma» Mieć, stracić ambicję. Nie mieć odrobiny ambicji. Być bez ambicji. Pochlebiać czyjejś ambicji. Unieść się ambicją. Zranić, urazić czyjąś ambicję … Słownik języka polskiego
zadrasnąć — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. dk IVa, zadrasnąćnę, zadrasnąćdraśnie, zadrasnąćdraśnij, zadrasnąćnął, zadrasnąćnęli {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} uszkodzić lekko powierzchnię czegoś czymś ostrym; skaleczyć, przeciąć… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
urażać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, urażaćam, urażaća, urażaćają, urażaćany {{/stl 8}}– urazić {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIb, urażę, urażaćzi, uraź, urażony {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} podrażniać, naruszać… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
zadrasnąć — dk Va, zadrasnąćnę, zadrasnąćdraśniesz, zadrasnąćdraśnij, zadrasnąćnął, zadrasnąćnęła, zadrasnąćnęli, zadrasnąćdraśnięty, zadrasnąćdrasnąwszy «drasnąwszy uszkodzić powierzchnię czegoś; lekko skaleczyć, zranić, zadrapać» Gałąź zadrasnęła go lekko… … Słownik języka polskiego
ranić — VIa, ranićnię, ranićnisz, rań, ranićnił, ranićniony 1. dk «zadać ranę komuś; skaleczyć czymś» Raniono go w walce. Ranił kogoś nożem. Raniono go ciężko, śmiertelnie. 2. ndk «powodować kaleczenie, urażać, kaleczyć» Kolce róż raniły jej dłonie.… … Słownik języka polskiego
zranić — dk VIa, zranićnię, zranićnisz, zrań, zranićnił, zranićniony «zadać ranę komuś lub sobie; skaleczyć» Zranić kogoś ciężko, śmiertelnie. Zranić kogoś nożem, sztyletem. Zranić kogoś w ramię. Zranić nogę o druty. Zranić rękę szkłem. Zranione zwierzę… … Słownik języka polskiego
